is beeldend kunstenaar wiens werk gaat over licht, ruimte en lichtreflectie op het water. Een begenadigd kijker die gefascineerd is door de werking van het licht. Op zijn woonboot kan hij uren achter elkaar naar het lichtspel op het water kijken. Zijn grote abstracte doeken veranderen met het uur van de dag door het telkens wisselende licht. Daglicht en schemering zijn voor Andriesse als zuurstof en ruimte. In zijn werk combineert hij de precisie van een wiskundige met de romantiek van de schilder.

In een schilderij als Regenboog (De Pont) gaan de kleurbanen van de regenboog onmerkbaar in elkaar over en is dan ook niet te zeggen waar de ene kleur overgaat in de andere. Het is gemaakt bij daglicht en moet ook worden gezien in daglicht of bij schemering. Alleen dan geeft het schilderij zich prijs en ervaar je de sensatie van licht en kleur als materie.
Jan Andriesse maakte enkele jaren geleden een tentoonstelling met als titel Schemering, waarin het Hollandse licht in de kunst het eigenlijke onderwerp was.

Daarnaast stelde hij, eveneens voor het Museum Jan Cune in Oss, een prachtige tentoonstelling samen over het werk van Jan Hendrik Weissenbruch die, in zijn ogen, de belangrijkste schilder was van de Haagse School omdat in zijn werk het licht het eigenlijke hart is.
Andriesse was degene die op het spoor kwam van de stelling van Beuys over het Hollandse licht. Om zeker te zijn wat Beuys precies had gezegd heeft hij gesproken met een van zijn leerlingen, die aanwezig was bij de groepsdiscussie waar Beuys de uitspraken deed.

Pratend over de Hollandse visuele traditie ziet hij een direct verband tussen wetenschap en kunst vanaf de 17de eeuw. Wetenschappers als Marcel Minnaert, Vincent Icke en Ad Lagendijk (die als eerste ter wereld een lichtdeeltje wist te vangen) staan in zijn ogen in de traditie van mensen als Christiaan Huygens, Descartes, Van Leeuwenhoek en Spinoza. Mensen, zo zegt hij, die eerst kijken en dan denken. Dat het water een essentiële rol speelt voor het specifieke karakter van het Hollandse licht is voor Andriesse een uitgemaakte zaak. Het gaat volgens hem om de voortdurende verandering. Verandering maakt je bewust. En dat bewustzijn hebben de schilders verankerd in hun verf.